Ingrijpende ervaringen delen

In een intervisiegroep van specialisten brengt een anesthesist in dat hij de laatste maanden steeds meer last heeft van zijn ‘dienstpieper’-dagen. Een half jaar geleden vond hij deze dagen prima. Nu verzucht hij: ‘Je vliegt van hot naar her, overal brandjes blussen, je wordt voortdurend opgetrommeld. Geen tijd om te registreren, gek word je ervan.’ Het beïnvloedt zijn stemming en het gaat ten koste van zijn nachtrust. De collega’s, vooral de internist en chirurg, herkennen bij zichzelf dit type irritaties.

De coach stimuleert de collega’s verdiepende vragen te stellen, zodat de anesthesist meer zicht krijgt op de achtergrond van zijn weerzin. Door deze vragen realiseert de anesthesist zich dat er een aanleiding is geweest die mogelijk zijn ervaring met de diensten heeft veranderd.
Een paar maanden geleden was hij betrokken bij een reanimatie buiten het ziekenhuis, van een goede vriend. Hij heeft toen zijn beperkingen aan den lijve gevoeld, zo zonder instrumenten en medicijnen bij de hand. En hoe anders het is om een reanimatie te staken bij iemand die je dierbaar is en vervolgens dit aan de familie uit te leggen. Hij realiseert zich dat deze gebeurtenis onbewust veel impact heeft op onverwachte situaties tijdens pieperdagen. Hij is gespannener en heeft minder zelfvertrouwen.
Door deze ervaring terug te halen en te bespreken in de groep, realiseert hij zich ook dat de situatie uitzonderlijk was en weinig relatie heeft met zijn competenties als anesthesist.
In de volgende intervisiebijeenkomst blijkt de spanning voor de dienstpieperdagen vrijwel verdwenen. Het vertrouwen in de groep is toegenomen, door de inbreng en het delen van deze ingrijpende en werkgerelateerde ervaring.